Friday, August 31, 2007
canımın içinin içine..
En soğuk kış günlerinde insanın içine akan ve her damlasında içini daha da ısıtan bişeysin sen.. Hani buz gibi olursun da bir bardak çay ılıtıverir ya içini insanın aynı öyle işte.. Bir annenin babanın verebileceğinden fazlasını veren gerektiğinde.. en kararsız günlerde ve hatta en uykusuz gecelrde bir ışık tatlı bi rüyasın sen.. Hayatımın en berbat anlarında sana sarılmak bile herşeyin düzeleceğine inandırıyor beni. Her düştüğümde kalkabilme gücümü yine senden alıyorum. Kendi mutsuzluğunu güçsüzlüğü hissettirmeden güç verensin destek olansın. Annemin ve babamın bu hayattan gittiklerinde(Allah gecinden versin) bana bırakacakları paha biçilemez tek şeysin.. Hayatımın şeker dolabı en kıymetlim benim.. Hayatımdan hiç eksilme olur mu?.. Kim giderse gitsn sn bni bırakıp bi yere gitme.. Eğer bir gün olurda herşeyi bırakıp bi yere gitmk istersen de beni de yanında götür :) seni çok seviyorum canım ablam hemde 360 derece :) :) :)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment