canımın içinin içine..

En soğuk kış günlerinde insanın içine akan ve her damlasında içini daha da ısıtan bişeysin sen.. Hani buz gibi olursun da bir bardak çay ılıtıverir ya içini insanın aynı öyle işte.. Bir annenin babanın verebileceğinden fazlasını veren gerektiğinde.. en kararsız günlerde ve hatta en uykusuz gecelrde bir ışık tatlı bi rüyasın sen.. Hayatımın en berbat anlarında sana sarılmak bile herşeyin düzeleceğine inandırıyor beni. Her düştüğümde kalkabilme gücümü yine senden alıyorum. Kendi mutsuzluğunu güçsüzlüğü hissettirmeden güç verensin destek olansın. Annemin ve babamın bu hayattan gittiklerinde(Allah gecinden versin) bana bırakacakları paha biçilemez tek şeysin.. Hayatımın şeker dolabı en kıymetlim benim.. Hayatımdan hiç eksilme olur mu?.. Kim giderse gitsn sn bni bırakıp bi yere gitme.. Eğer bir gün olurda herşeyi bırakıp bi yere gitmk istersen de beni de yanında götür :) seni çok seviyorum canım ablam hemde 360 derece :) :) :)

günlük tadında, eski günlerin ve yağmurun kokusuyla..

Yeni bişeyler yazmak lazım diye düşündm. İnsan ömrü çok kısa ve buna rağmen çok hızlı geçiyor. Bi yerden kaçırdın mı ipin ucunu tutmak çok zor. Ne fırtınalar koptu şu geçen zamanda. Bir tek yağmur eksikti, o dört gözle beklenen mis kokulu damlalar da bugün teşrif ettiler sağolsunlar :) Haftaya babamın değimiyle askerlik başlıyor. P.tesi finalim var salı staj başlıo. Umarım bi aksilik çıkmaz da herşey yolunda gider. Bugün kandil. Hepinizin kandili mübarek olsun simitlerimi ayırın bi ara gelir alırım :) Ayrıca sevgili junior kuzenim Onur'un doğum günü. İyi ki doğmuş benim böceğim. On gün bizde kaldı ne güzeldi. Keşke gitmeseydi. Yapayalnız kaldık yine. Karşı dairedeki suratsız komşularımız taşındılar. Umarım iyi birileri gelir. Hiç değilse insanları gördüklerinde suratları hafif bir tebessüm edebilen birileri olurlar. Ülkü Ablamlar gittikten sonra buna hasret kaldık. Çok özledim onları. Onun içten gülüşünü, yardımseverliğini, acı kısırını ve sayamadığım bir sürü güzel huyunu.. Yan komşumuz Meliha Teyze'nin 10 dakikada bir Aliye Abla diye bağırıp kapıya gelmesini bile çok özlüyorum.(kendisi annemle yaşıttır :) ) Onlar gittikten sonra bu katta hatta apartmanda terkedilmiş gibi olduk. Napalım gidenlere engel olunamıyor. Ama yerleri de dolmuyor.. ilk defa tek başıma bi film izledim. Mısırımdan çalan yoktu, kolamdan yudumlamak isteyen de.. Biraz buruk ama bi okadar da huzurluydu.. Arada yapmak lazımmış anladım. Stresimle doğru orantılı hareket eden hiç şaşmayan sivilcelerime savaş açtım bugn. Doktorum ölmeyeceğimi söyledi bi ay sonra görüşelim dedi çok seviyolar beni ya :D bi gören bir daha görmek istiyor:) Uzun zaman sonra soğuk esen rüzgar yüzüme vururken çayımın tadı daha bi güzel gelerek yazdım bu satırları.. kendinize iyi bakın efendm daha nice hayırlı kandiller cümlemize....